Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

arboris N F

  • 1 depono

    dē-pōno, pŏsŭi, pŏsĭtum, 3 ( perf. deposivi, Plaut. Curc. 4, 3, 4:

    deposivit,

    id. Most. 2, 1, 35; Catull. 34, 8; inf. perf. deposisse, Verg. Cat. 8, 16; part. sync. depostus, Lucil. ap. Non. 279, 19, v. pono), v. a., to lay away, to put or place aside; to lay, put, or set down; to lay, place, set, deposit (freq. in all periods and sorts of writing).—Constr. with acc. alone; or acc. and locative or abl. with or without a prep.; or acc. and adv. of place where, or apud and personal name; rare and doubtful with in and acc. (cf. Krebs, Antibarb. p. 340 sq.). —
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    caput deponit, condormiscit,

    Plaut. Curc. 2, 3, 81; cf.:

    caput terrae,

    Ov. Am. 3, 5, 20:

    corpora (pecudes),

    Lucr. 1, 259; cf.:

    corpora sub ramis arboris,

    Verg. A. 7, 108:

    fessum latus sub lauru,

    Hor. Od. 2, 7, 19:

    mentum in gremiis mimarum,

    Cic. Phil. 13, 11, 24 et saep.:

    onus,

    Cic. Rosc. Am. 4, 10; id. Sull. 23, 65; Front. Strat. 1, 5, 3 al.; cf.:

    onera jumentis,

    Caes. B. C. 1, 80, 2:

    arma,

    id. B. G. 4, 32 fin.; id. B. C. 3, 10, 9; Liv. 5, 2 al.; cf.:

    depositis in contubernio armis,

    Caes. B. C. 3, 76, 2:

    arma umeris,

    Verg. A. 12, 707:

    anulos aureos et phaleras,

    Liv. 9, 46:

    coronam, and, shortly after, coronam Romae in aram Apollinis,

    id. 23, 11:

    ungues et capillos,

    i. e. to cut off, Petr. 104, 6; cf.

    comas (for which, shortly before, secuit capillos),

    Mart. 5, 48, 6:

    crinem,

    Tac. H. 4, 61 et saep.:

    argenti pondus defossā terrā,

    Hor. S. 1, 1, 42:

    semina vel scrobe vel sulco,

    to deposit in the earth, to plant, Col. 5, 4, 2; and:

    stirpem vitis aut oleae,

    id. 1, 1, 5:

    malleolum in terram,

    id. 3, 10, 19:

    plantas sulcis,

    Verg. G. 2, 24 et saep.: exercitum in terram (for exponere), to land, Just. 4, 5, 8:

    hydriam de umero,

    Vulg. Gen. 21, 46.— Poet. of bearing, bringing forth (as the putting off of a burden): (Latonia) quam mater prope Deliam Deposivit olivam, Catull. 34, 8; cf.:

    onus naturae,

    Phaedr. 1, 18, 5; 1, 19, 4; to lay as a stake, wager: Dam. Ego hanc vitulam... Depono. Men. De grege non ausim quicquam deponere tecum... verum pocula ponam Fagina, Verg. E. 3, 31 sq.—
    B.
    In partic.
    1.
    Pregn., to lay up, lay aside, put by, deposit anywhere; to give in charge to, commit to the care of intrust to any one:

    non semper deposita reddenda: si gladium quis apud te sana mente deposuerit, repetat insaniens: reddere peccatum sit, etc.,

    Cic. Off. 3, 25, 95; so,

    aliquid apud aliquem,

    Plaut. Bac. 2, 3, 72; Cic. Fam. 5, 20, 2; id. Verr. 2, 4, 12, § 29; Caes. B. C. 3, 108 fin.; Quint. 5, 13, 49; 9, 2, 92; Tac. H. 1, 13; Liv. 38, 19, 2 et saep.; cf.:

    obsides apud eos,

    Caes. B. G. 7, 63 al.:

    praedam in silvis,

    id. ib. 6, 41; cf.:

    pecuniam in templo,

    Liv. 44, 25:

    pecunias in publica fide,

    id. 24, 18 fin.;

    also: liberos, uxores suaque omnia in silvas,

    Caes. B. G. 4, 19 (dub.—al. in sylvis; id. B. C. 1, 23, 4 the true reading is in publico):

    impedimenta citra flumen Rhenum,

    id. B. G. 2, 29, 4:

    saucios,

    id. B. C. 3, 78, 1 and 5 et saep.:

    pretium in deposito habendum,

    in charge, Dig. 36, 3, 5 fin.:

    si pro deposito apud eum fuerit,

    ib. 33, 8, 8, § 5.—
    2. a.
    To put or bring down, lay upon the ground:

    scio quam rem agat: ut me deponat vino, etc.,

    to make drunk, Plaut. Aul. 3, 6, 39.—
    b.
    Hence (because it was the custom to take a person who had just died out of bed and lay him on the ground), meton.: depositus, dead, just dead:

    jam prope depositus, certe jam frigidus,

    Ov. Pont. 2, 2, 47:

    depositum nec me qui fleat ullus erit,

    id. Tr. 3, 3, 40:

    DEPOSITVS IN PACE,

    Inscr. Orell. 5014; cf. ib. 4874.—As subst.:

    depositus meus,

    Petr. 133, 4.—
    c.
    Also, because the hopelessly sick were often laid on the earth, dying, given up, despaired of: jam tum depostu' bubulcus Expirans animam pulmonibus aeger agebat, Lucil. ap. Non. 279, 19:

    deponere est desperare, unde et depositi desperati dicuntur,

    Non. 279, 30: depositus modo sum anima, vita sepultus, Caecil. ap. Non. 279 (Com. v. 121 Rib.):

    ut depositi proferret fata parentis,

    Verg. A. 12, 395 Serv.: texere paludes Depositum, Fortuna, tuum, Lucan. 2, 72;

    and transf.: mihi videor magnam et maxime aegram et prope depositam reip. partem suscepisse,

    Cic. Verr. 2, 1, 2, § 5.—
    3.
    In post-Aug. lang. esp. freq. in the jurists, of buildings, etc., to pull down, take down, demolish, overthrow:

    aedificium vel arboris ramos,

    Dig. 8, 2, 17 (shortly after, qui tollit aedificium vel deprimit); so id. 8, 2, 31; 41, 3, 23 fin. et saep.:

    deposita arx,

    Stat. S. 1, 4, 91:

    statuas,

    pull down, Spart. Sev. 14: tabulas, destroy, Capit. Max. duob. 12:

    adversarios tuos,

    Vulg. Exod. 15, 7. —
    II.
    Trop.
    A.
    With a predominant notion of putting away, removing, etc., to lay down, lay aside, give up, resign, get rid of:

    studia de manibus,

    Cic. Ac. 1, 1, 3:

    ex memoria insidias,

    id. Sull. 6, 18:

    in sermone et suavitate alicujus omnes curas doloresque deponere,

    id. Fam. 4, 6, 2:

    petitoris personam capere, accusatoris deponere,

    id. Quint. 13 fin.; so,

    contentionem,

    Liv. 4, 6; cf.

    certamina,

    id. ib.;

    and, bellum,

    Ov. M. 8, 47; Tac. H. 2, 37;

    opp. incipere,

    Sall. J. 83, 1;

    opp. coepisse,

    Liv. 31, 1;

    and with omittere,

    id. 31, 31 fin.:

    deponere amicitias, suscipere inimicitias,

    Cic. Lael. 21, 77:

    invidiam,

    id. Agr. 2, 26, 69:

    simultates,

    id. Planc. 31, 76:

    maerorem et luctum,

    id. Phil. 14, 13:

    omnem spem contentionis,

    Caes. B. G. 5, 19:

    consilium adeundae Syriae,

    id. B. C. 3, 103:

    imperium,

    id. B. G. 7, 33 fin.; id. B. C. 2, 32, 9; Cic. N. D. 2, 4, 11; Liv. 2, 28 al.; cf.

    provinciam,

    Cic. Pis. 2, 5; id. Fam. 5, 2, 3;

    dictaturam,

    Quint. 3, 8, 53; 5, 10, 71:

    nomen,

    Suet. Ner. 41; Ov. M. 15, 543:

    famem,

    id. F. 6, 530; cf.:

    sitim in unda vicini fontis,

    i. e. to quench, id. M. 4, 98:

    morbos,

    Plin. 7, 50, 51:

    animam,

    i. e. to die, Nep. Hann. 1.—
    B.
    To depose from an office (late Lat.):

    te de ministerio tuo,

    Vulg. Is. 22, 19.—
    C.
    (Acc. to no. I. B.) To deposit, intrust, commit to, for safe-keeping: populi Romani jus in vestra fide ac religione depono, Cic. Caecin. 35 fin.:

    aliquid rimosa in aure,

    Hor. S. 2, 6, 46:

    aliquid tutis auribus,

    id. Od. 1, 27, 18:

    eo scortum,

    Tac. H. 1, 13.—Hence, dēpō-nens, entis, P. a., subst. (sc. verbum, lit., a verb that lays aside its proper pass. signif.), in the later grammar. a verb which, in a pass. form, has an act. meaning; deponent, Charis. p. 143 P.; Diom. p. 327 ib.; Prisc. p. 787 ib. sq. et saep.— dēpŏsĭtus, a, um, P. a., and esp. as subst. dēpŏsĭtum, i, n., any thing deposited or intrusted for safe-keeping, etc., a deposit, trust:

    reddere depositum,

    Cic. Off. 1, 10, 31:

    si depositum non infitietur amicus,

    Juv. 13, 60; cf. Dig. 36, 3, 5 al.:

    contempto Domino negaverit proximo suo depositum,

    Vulg. Lev. 6, 2; 1 Tim. 6, 20 al.

    Lewis & Short latin dictionary > depono

  • 2 ramus

    rāmus, i, m. [for rad-mus; Sanscr. root vardh, crescere; cf.: radix, radius], a branch, bough, twig (cf.: surculus, termes).
    I.
    Lit.:

    in quibus (arboribus) non truncus, non rami, non folia sunt denique, nisi, etc.,

    Cic. de Or. 3, 46, 179; Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69 (Trag. v. 194 Vahl.):

    qui praetereuntes ramum defringerent arboris,

    Cic. Caecin. 21, 60:

    sub ramis arboris,

    Lucr. 2, 30; 5, 1393:

    decidere falcibus ramos,

    id. 5, 936 et saep.:

    tempora cingite ramis,

    Verg. A. 5, 71; 8, 286; Val. Fl. 6, 296; Hor. C. 2, 15, 9; id. S. 1, 5, 81:

    ingens ramorum umbra,

    Verg. G. 2, 489; id. A. 6, 808.— Poet., for a tree, Verg. A. 3, 650; for the fruit of trees, id. ib. 8, 318; in partic., for frankincense twigs, Claud. III. Cons. Hon. 211. —
    B.
    Transf., of things having a branching form.
    1.
    A branch of a stag ' s antlers, Caes. B. G. 6, 26, 2.—
    2.
    A spur of a mountain chain, Plin. 6, 27, 31, § 134. —
    3.
    A club, Prop. 1, 1, 13; 4 (5), 9, 15.—
    4.
    = membrum virile, Nov. ap. Non. 116, 26.—
    5.
    An arm or mouth of a river:

    multos ignobiles ramos porrigit (Nilus),

    Sen. Q. N. 4, 2, 11.—
    6.
    A branch or arm of the Greek letter g, used by Pythagoras as a symbol of the two paths of life, leading to virtue and vice, Aus. Idyll. 12, 9;

    hence called Samii rami,

    Pers. 3, 56.—
    II.
    Trop., a branch:

    ramos amputare miseriarum,

    Cic. Tusc. 3, 6, 13:

    fortitudo, cujus patientia et perpessio et tolerantia rami sunt,

    Sen. Ep. 67, 10.—Of a branch of consanguinity, Pers. 3, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > ramus

  • 3 āēr

        āēr āeris, acc. āera, m, ἀήρ, the air, atmosphere, sky, esp. the lower air: nudus in aere, in the open air: aera vincere summum arboris, i. e. the summit, V.—A mist, vapor: densus, H.: obscurus, V.—The weather: crassus: purus.
    * * *
    air (one of 4 elements); atmosphere, sky; cloud, mist, weather; breeze; odor

    Latin-English dictionary > āēr

  • 4 antrum

        antrum ī, n, ἄντρον, a cave, cavern, grotto (poet.): gelida antra, V.: sylvestria, O.: Pierium, H.—Meton., a hollow: exesae arboris, V.: clausum (of a sedan), Iu.
    * * *
    cave; cavern; hollow place with overarching foliage; cavity, hollow; tomb

    Latin-English dictionary > antrum

  • 5 arbor

        arbor    poet. also
    * * *
    tree; tree trunk; mast; oar; ship; gallows; spearshaft; beam; squid?

    Latin-English dictionary > arbor

  • 6 auricomus

        auricomus adj.    [aurum + coma], goldenhaired: fetus (arboris), with golden foliage, V.
    * * *
    auricoma, auricomum ADJ
    golden-haired, with golden hair; flaxen-haired; with golden foliage/leaves

    Latin-English dictionary > auricomus

  • 7 cacūmen

        cacūmen inis, n    an extremity, point, peak, top, summit: montis, Ct.: rupis, L.: arboris, V.: umbrosa cacumina, V.: praeacuta (ramorum): tumulum cacumine rupit, O.: videsne cacumen illud? peak, L.: Exserit e tepidā molle cacumen humō, O.
    * * *
    top, peak, summit; shoot, blade of grass, tip of tree/branch; zenith; limit

    Latin-English dictionary > cacūmen

  • 8 dēfringō

        dēfringō frēgī, frāctus, ere    [de + frango], to break off, break to pieces: ex arbore plantas, V.: ramum arboris: ferrum summā ab hastā, V.
    * * *
    defringere, defrengi, defractus V TRANS
    break off; remove by breaking; break to pieces (L+S); destroy

    Latin-English dictionary > dēfringō

  • 9 dē-pōnō

        dē-pōnō posuī    (-posīvī, Ct.), positus, ere, to lay away, put aside, set down, lay, place, set, deposit: lecticā paulisper depositā: corpora sub ramis arboris, V.: mentum in gremiis mimarum: onera iumentis, Cs.: depositis armis, Cs.: arma umeris, V.: anulos, L.: argenti pondus defossā terrā, H.: plantas sulcis, V.: Onus naturae, i. e. to give birth to, Ph.—To lay, wager, stake, bet: vitulam, V.—To lay up, lay aside, put by, deposit, give in charge, commit, confide, intrust: gladium apud te: tabulas apud Pompeium, Cs.: (pecunias) in publicā fide, L.: liberos in silvis, Cs.: HS LX in publico, Cs.: saucios, Cs.—P. pass.: depositus, laid down, despaired of, given up, dead (because the recently dead were laid on the ground): Iam prope depositus, certe iam frigidus, i. e. dead, O.: Depositum me flere, O.: parens, V.: rei p. pars.—Fig., to lay down, lay aside, put away, give up, resign, get rid of: studia de manibus: ex memoriā insidias: personam accusatoris: certamina, L.: bellum, O.: timorem: imperium, Cs.: provinciam: nomen, O.: sitim in undā, quench, O.: prius animam quam odium, i. e. to die, N.: clavum, to lose the rank of senator, H.—To deposit, intrust, commit: populi ius in vestrāfide: quae rimosā deponuntur in aure, H.: aliquid tutis auribus, H.—To fix, direct: in Damalin oculos, H.

    Latin-English dictionary > dē-pōnō

  • 10 ex-edō

        ex-edō ēdī, ēsus, ere,    to eat up, consume, devour: tibi omne est exedendum, i. e. take the consequences, T.—To prey upon, consume, destroy: alquem adsidue, consume the property of, T.: id vis aliqua exedet: urbem, V.: Exesa rubigine pila, V.: exesis partibus versiculorum, erased: exesae arboris antrum, hollow, V.—Fig., to consume, corrode: aegritudo exest animum: cura medullas, Ct.

    Latin-English dictionary > ex-edō

  • 11 flagellō

        flagellō —, —, āre    [flagellum], to scourge, lash: parte caudae robora (arboris), O.
    * * *
    flagellare, flagellavi, flagellatus V TRANS
    flog, whip, lash, scourge; strike repeatedly; thresh/flail (grain); "whip up"

    Latin-English dictionary > flagellō

  • 12 (fūnerō)

       (fūnerō) —, ātus, āre    [funus], to bury: prope funeratus Arboris ictu, killed, H.

    Latin-English dictionary > (fūnerō)

  • 13 īctus

        īctus ūs, m    [1 IC-], a blow, stroke, stab, cut, thrust, bite, sting, wound: uno ictu securis: gladiatoris: scutis uno ictu pilorum transfixis, Cs.: non caecis ictibus volnerari, L.: medicari cuspidis ictum, V.: arboris, H.: apri, O.: obliquus, H.: validi incudibus ictūs (i. e. in incudibus), V.: vastis tremit ictibus puppis, strokes, V.: fulminis, lightning: gravis ictu viator, in striking, V.: miscere ictūs, fight hand to hand, Ta.: laurea fervidos Excludet ictūs, sunbeams, H.: ictibus aëra rumpit, jets of water, O.: concipere ictibus ignem, by collision, O.: telum sine ictu Coniecit, force, V. —Of voice, a beat, impulse, stress: cum senos redderet ictūs (iambus), i. e. iambic feet, H.—Fig., a stroke, blow, attack, shock: novae calamitatis: velut uno ictu rem p. exhausit, Ta.
    * * *
    I II
    blow, stroke; musical/metrical beat

    Latin-English dictionary > īctus

  • 14 nūdus

        nūdus adj.,    naked, bare, unclothed, stripped, uncovered, exposed: Capillus passus, nudus pes, T.: nudum (Roscium) eicit domo: nuda pedem, O.: membra, V.: capite nudo, bareheaded, S.: nudo corpore pugnare, without a shield, Cs.: sere nudus, without the toga, V.: nudum corpus ad hostīs vortere, his defenceless back, S.: Gratia Nudis iuncta sororibus, in light attire, H.: silice in nudā, bare, V.: Sedit humo nudā, O.—Striped, spoiled, vacant, void, deprived, destitute, without: partem subselliorum nudam atque inanem relinquere: urbs praesidio: agris nummis, H.: Messana ab his rebus: loca nuda gignentium, S.: Arboris Othrys, O.— Without property, poor, needy, destitute, forlorn: senecta, O.: quis tam nudus, ut, etc., Iu.: plane nudus ac desertus: nil cupientium Nudus castra peto, H.—Bare, mere, pure, simple, sole, alone, only: nuda ista si ponas: operum nudum certamen, simply a rivalry in achievements, O.—Simple, unadorned: Commentarii (Caesaris): dicendi facultas: nudis incompta capillis, O.: veritas, H.
    * * *
    nuda, nudum ADJ
    nude; bare, stripped

    Latin-English dictionary > nūdus

  • 15 ob-nītor

        ob-nītor nīxus, ī, dep.,    to bear upon, press against, struggle with, strain at: remi Obnixi crepuere, V.: obnixi urgebant, L.: obnixo genu scuto, pressed against, N.: Arboris trunco, V.: manu hostibus, Ta.—Fig., to strive against, resist, oppose: stant obnixi, L.: stant obnixa omnia contra, all is in obstinate conflict, V.: adversis, Ta.

    Latin-English dictionary > ob-nītor

  • 16 prope

        prope adv.    with comp. propius (for sup., see proximē); also praep. with acc.In space, near, nigh: tam prope Italiam videre: adulescentia voluptates prope intuens (opp. procul): prope est spelunca quaedam: bellum tam prope a Siciliā, so near to: prope a meis aedibus, close by: propius accedamus, T.: paulo propius accedere: ubi propius ventum est, S.—With acc, near, near to, hard by: prope oppidum, Cs.: prope amnem, V.: non modo prope me sed plane mecum habitare: nec propius urbem admovere: castra propius hostem movit, L.: hi propius mare Africum agitabant, S.—With dat. (only comp.): propius stabulis armenta tenere, V.: propius Tiberi quam Thermopylis, N.—In time, near, at hand: partus instabat prope, T.: Prope adest, quom alieno more vivendumst mihi, the time is at hand, T.: nox prope diremit conloquium, i. e. the approach of night, L. —With acc, near, in the phrase, prope diem (less correctly, propediem), at an early day, very soon, shortly, presently: vero nuntio hoc prope diem sentiemus: sperabat prope diem se habiturum, etc., S.: similes prope diem exitūs sequerentur, L.—Fig., in degree, nearly, almost, about: filiam amare, Prope iam ut pro uxore haberet, T.: dolor prope maior quam ceterorum: prope funeratus Arboris ictu, H.: annos prope nonaginta natus: cum hostes prope ad portas essent, L.: prope moenibus succedere, almost to the walls, L.: prope desertum oppidum, L.: princeps prope Stoicorum: his prope verbis: iam prope erat, ut ne consulum maiestas coërceret iram, it had almost come to this, L.: nec quicquam propius est factum, quam ut illum persequerentur.—With acc, near to: prope metum res fuerat, almost a panic, L.: ea contentio cum prope seditionem veniret, L.: ut propius periculum fuerint, qui vicerunt, L.—In the phrase, prope modum (less correctly, propemodum), nearly, almost, just about: quid enim sors est! idem prope modum, quod micare: adsentior.
    * * *
    I II
    propius, proxime ADV
    near, nearly; close by; almost

    Latin-English dictionary > prope

  • 17 vincō

        vincō vīcī, vīctus, ere    [1 VIC-].—In war, to conquer, overcome, get the better of, defeat, subdue, vanquish, be victorious: ut qui vicissent, iis quos vicissent imperarent, Cs.: navalibus pugnis Carthaginiensīs.—To prevail, succeed, overcome, win: iudicio: Fabio vel indice vincam, H.: factum est; vincimur, T.: Vicit iter durum pietas, made easy, V.: virgam, to win, V.: vicit tamen in Senatu pars illa, quae, etc., S.: cum in senatu vicisset sententia, quae, etc., L.: Othonem vincas volo, to outbid. —To overcome, overwhelm, prevail over: (naves) neu turbine venti Vincantur, V.: flammam gurgitibus, extinguish, O.: Vincunt aequora navitae, master, H.: Victaque concessit prisca moneta novae, O.: Blanda quies furtim victis obrepsit ocellis, O.: ubi aëra vincere summum Arboris... potuere sagittae, i. e. surmount, V.: viscera flammā, i. e. to cook, V.—To outlast, survive: (Aesculus) Multa virum volvens durando saecula vincit, V.: vivendo vici mea fata, V.—Fig., to prevail, be superior, convince, refute, constrain, overcome: naturam studio, Cs.: vincit ipsa rerum p. natura saepe rationem: vinci a voluptate: peccavi, fateor, vincor, T.: victus patris precibus lacrimisque, L.: est qui vinci possit, H.: Victus amore pudor, O.: victus animi respe<*>t, V.: Ergo negatum vincor ut credam, am constrained, H.: verbis ea vincere, i. e. to express worthily, V.—To overmatch, surpass, exceed, excel: terrae magnitudinem: morum inmanitate beluas: mulierculam mollitiā, H.: Scribere, quod Cassi opuscula vincat, H.—To prove triumphantly, show conclusively, demonstrate: si doceo non ab Habito, vinco ab Oppianico, prove (the fact): vici unam rem... vici alteram, I have established one point: vince deinde, bonum virum fuisse Oppianicum: Vincet enim stultos ratio insanire nepotes, H.: Nec vincet ratio hoc, tantumdem ut peccet idemque Qui, etc., H.—To prevail, gain the point, carry the day: cui si esse in urbe tuto licebit, vicimus: Vicimus et meus est, O.: vincite, si ita voltis, have your way, Cs.: viceris, enjoy your victory, T.
    * * *
    vincere, vici, victus V
    conquer, defeat, excel; outlast; succeed

    Latin-English dictionary > vincō

  • 18 virtūs

        virtūs ūtis, f    [vir], manliness, manhood, strength, vigor, bravery, courage, excellence: virtus clara aeternaque habetur, S.: animi... corporis: virtutes continentiae, gravitatis, iustitiae, fidei: oratoris vis divina virtusque.—In war, courage, valor, bravery, gallantry, fortitude: Gallos virtute praecedere, Cs.: militum: Scipiadae, H.—Goodness, moral perfection, high character, virtue: est autem virtus nihil aliud nisi perfecta et ad summum perducta natura: cum omnes rectae animi adfectiones virtutes appellentur.—Person., as a goddess, Virtue: Virtutis templum, L., Iu.—Goodness, worth, merit, value, strength: nam nec arboris, nec equi virtus in opinione sita est, sed in naturā: navium, L.: Herbarum, O.
    * * *
    strength/power; courage/bravery; worth/manliness/virtue/character/excellence; army; host; mighty works (pl.); class of Angels

    Latin-English dictionary > virtūs

  • 19 acclinis

    acclīnis, e, adj. (also adc-) [ad-CLINO], leaning on or against something, inclined to or toward ( poet. and in post-Aug. prose); constr. with dat.
    I.
    Lit.:

    corpusque levabat arboris adclinis trunco,

    Verg. A. 10, 834; so Ov. M. 15, 737; Stat. Silv. 5, 3, 36 al.—In prose, Plin. 8, 15, 16, § 39; Just. 28, 4:

    crates inter se acclines,

    Col. 12, 15, 1.—
    B.
    Esp. of localities, Amm. 14, 8; 29, 5.—
    II.
    Trop., inclined to, disposed to (= inclinatus, propensus):

    acclinis falsis animus meliora recusat,

    Hor. S. 2, 2, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > acclinis

  • 20 adtenuo

    at-tĕnŭo ( adt-, Lachm., Merk., Weissenb.; att-, Kayser, K. and H., L. Müller), āvi, ātum, 1, v. a., to make thin or weak; to thin, attenuate; to weaken, enfeeble; to lessen, diminish.
    I.
    Lit.: aëna Signa manus dextras ostendunt adtenuari Saepe salutantūm tactu, * Lucr. 1, 317 (cf.:

    attritum mentum,

    Cic. Verr. 2, 4, 43):

    bellum (servile) exspectatione Pompeii attenuatum atque imminutum est, adventu sublatum ac sepultum,

    Cic. Imp. Pomp. 11, 30:

    legio proeliis attenuata,

    Caes. B. C. 3, 89:

    diutino morbo viribus admodum adtenuatis,

    Liv. 39, 49; 25, 11:

    fame attenuari,

    Vulg. Job, 18, 12; ib. Jer. 14, 18:

    macie attenuari,

    ib. 2 Reg. 13, 4:

    sortes adtenuatae,

    diminished, Liv. 21, 62:

    foliorum exilitate usque in fila attenuatā,

    Plin. 21, 6, 16, § 30:

    (lingua) attenuans lambendo cutem homines,

    id. 11, 37, 65, § 172 al.:

    Non falx attenuat frondatorum arboris umbram,

    Cat. 64, 41:

    adtenuant juvenum vigilatae corpora noctes,

    Ov. A. A. 1, 735 (cf. infra, P. a.):

    patrias opes,

    id. M. 8, 844; so id. P. 4, 5, 38.—
    II.
    Trop.:

    curas lyrā,

    Ov. Tr. 4, 1, 16; 4, 6, 18:

    luctus,

    Albin. ad Liv. 342:

    insignem attenuat deus,

    brings low, abases, Hor. C. 1, 34, 13:

    attenuabit omnes deos terrae,

    Vulg. Soph. 2, 11: hujusmodi partes sunt virtutis amplificandae, si suadebimus; attenuandae, si ab his dehortabimur, Auct. ad. Her. 3, 3, 6:

    attenuabitur gloria Jacob,

    Vulg. Isa. 17, 4.—Hence, attĕnŭātus ( adt-), a, um, P. a., enfeebled, weakened, reduced, weak.
    I.
    Lit.:

    adtenuatus amore,

    Ov. M. 3, 489: continuatione laborum, August. ap. Suet. Tib. 21: fortuna rei familiaris attenuatissima, Auct. ad Her. 4, 41:

    voce paululum attenuatā,

    with a voice a little suppressed, id. ib. 3, 14:

    acuta atque attenuata nimis acclamatio,

    id. ib. 12, 21.— Comp. not in use. — Sup.: fortunae familiares attenuatissimae, Auct. ad Her. 4, 41, 53.—
    II.
    Trop.
    A.
    Feeble, destitute, poor (eccl. Lat.):

    Siattenuatus frater tuus vendiderit etc.,

    Vulg. Lev. 25, 25; 25, 35; 25, 47; ib. 2 Esdr. 5, 18. —
    B.
    Esp., of discourse.
    1.
    Shortened, brief: ipsa illa [pro Roscio] juvenilis redundantia [p. 195] multa habet attenuata, Cic. Or. 30, 108.—
    2.
    Too much refined, affected:

    itaque ejus oratio nimiā religione attenuata doctis et attente audientibus erat illustris,

    hence his discourse was so delicately formed, through excessive scrupulousness, Cic. Brut. 82.—
    3.
    Meagre, dry, without ornament: attenuata (oratio) est, quae demissa est usque ad usitatissimam puri sermonis consuetudinem, Auct. ad Her. 4, 8:

    attenuata verborum constructio,

    id. ib. 4, 10, 15.—
    * Adv.: at-tenuātē, simply:

    attenuate presseque dicere,

    Cic. Brut. 55, 201.

    Lewis & Short latin dictionary > adtenuo

См. также в других словарях:

  • ARBORIS — in Duello, usus memoratur in Speculo Saxon. l. 1. artic 36. §. 6. et Wichbild Magdeburg. ubi duelli formam describunt: Cuilibet eorum (duello contendentium) Iudex unum, qui arborem sub Phalagam eius ferat, ordinabit, qui ferentes neminem eorum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARBORIS in Candelabris majoribus Aedium sacrarum — in Ecclesia Latina imago. Bernardus de Vita et moribus Religios. c. 11. Cernimus et pro candelabris Arbores quasdam erectas, multô aeris pondere, mirô artificis opere fabricatas, nec magis coruscantes superpositis lucernis quam gemmis. Nempe… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Porella arboris-vitae — Porella arboris vitae …   Wikipédia en Français

  • Porella arboris-vitae — Porella arboris vitae …   Wikipédia en Français

  • Nuisiana arboris — Nuisiana arboris …   Wikipédia en Français

  • CORNUS arboris genus — de quo sic Plin. l. 16. c. 40. postquam de larice, abiete, ebeno, buxo, loto, robore, terebintho, aliisque quibus spissa firmitas, disseruisset, Ab his proxima est cornus: quamquam non potest videri materies, propter exilitatem, sed lignum non… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Musculatura arboris tracheobronchialis — trachėjos ir bronchinio medžio raumenys statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Musculatura arboris tracheobronchialis ryšiai: platesnis terminas – vidurių mezoderma …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Malo arboris nodo malus cuneus requirendus est. — См. На крепкий сук острый топор …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Francois Schuiten — Station Arts et Métiers der Metro in Paris nach einem Entwurf von François Schuiten Baron François Schuiten (* 13. April 1956 in Brüssel) ist ein belgischer Comiczeichner und Comicszenarist. Er stammt aus einer angesehenen Brüsseler… …   Deutsch Wikipedia

  • François Schuiten — Station Arts et Métiers der Metro in Paris nach einem Entwurf von François Schuiten Baron François Schuiten (* 13. April 1956 in Brüssel) ist ein belgischer Comiczeichner und Comicszenarist. Er stammt aus einer angesehenen Brüsseler… …   Deutsch Wikipedia

  • Dick Matena — Dick Matena. Dick Matena (* 24. April 1943 in Den Haag) ist ein niederländischer Comic Zeichner und Autor. Von ihm stammen sowohl Kinder (Panda) als auch Erwachsenen Comics (Die fünf letzten Tage des Edgar Allan Poe, „Rote Ohren“). In Deutschland …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»